اگر ساعت‌ها در روز را به نشستن می‌گذرانید و مرتب از خواب بیدار نمی‌شوید تا بایستید، راه بروید یا حرکت کنید، ممکن است مشکلی را تجربه کرده باشید که معمولاً به عنوان «سندرم باسن مرده» (DBS) شناخته میشود. این نیز یکی دیگر از عوارض کم تحرکی است. اصطلاح بالینی برای این بیماری تاندونوپاتی گلوتئوس مدیوس است، اگرچه اغلب به آن فراموشی گلوتئال نیز گفته می شود. با این مقاله از سایت سلامتی و زیبایی همراه باشید تا روش هایی را جهت درمان این نوع درد و بی حسی باسن به شما ارائه دهیم.
DBS چیست؟
همانطور که ممکن است از نام رایج آن انتظار داشته باشید، این عارضه ناشی از این است که ماهیچه های گلوتئال اساساً هدف اصلی خود را فراموش می کنند: “حمایت از لگن و حفظ بدن شما در تراز مناسب “.
حرکت بیشتر و کمتر نشستن می تواند به پیشگیری یا درمان سندرم باسن مرده کمک کند. اما باید توجه داشته باشید که این وضعیت عجیب و غریب در صورت جدی نگرفتن می تواند منجر به مشکلات دیگری شود.
علائم DBS
پس از نشستن طولانی مدت، عضلات گلوتئال (سرپشتی) در باسن شما احساس بی حسی یا حتی کمی درد می کنند. اما پیاده روی و مقداری کشش خفیف می تواند آنها را نسبتاً سریع به زندگی بازگرداند.
در موارد جدی تر، علائم سندرم باسن مرده می تواند باعث درد و سفتی در جای دیگر شود.
ممکن است در یک یا هر دو لگن، کمر و زانو درد داشته باشید.
درد ممکن است پا را پایین بیاورد، شبیه به احساس سیاتیک.
اگر DBS درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟
اگر DBS درمان نشود، از دست دادن قدرت در عضلات سرینی و فلکسورهای لگن نیز ممکن است رخ دهد. اگر به طور خاص یک لگن تحت تاثیر قرار گرفته باشد، ممکن است فقط با دراز کشیدن به آن سمت درد داشته باشد.
DBS حتی می تواند منجر به التهاب بورس ران (یک کیسه پر از مایع) شود که حرکت در مفصل ران را آسان می کند. سایر علائم بورسیت (التهاب بورس) شامل درد و تورم در اطراف ناحیه آسیب دیده است.
درد در ساق پا نیز می تواند به دلیل مشکلات تعادل و راه رفتن ناشی از علائم DBS باشد.
برای کمک به کاهش درد لگن و کمر هنگام راه رفتن یا دویدن، ممکن است گام طبیعی خود را تغییر دهید. اما این می تواند فشاری را به زانوها، مچ پا و پاهای شما وارد کند که به آن عادت ندارند. و باعث می شود که درد جایی غیر از باسن شما ظاهر شود.
علل DBS
سبک زندگی کم تحرک – با نشستن یا دراز کشیدن زیاد و عدم تحرک کافی – می تواند باعث طولانی شدن عضلات گلوتئال و سفت شدن خم کننده های ران شود. فلکسورهای لگن، ماهیچه هایی هستند که از قسمت پایین کمر، از لگن و جلوی ران شما عبور می کنند.
آنها مسئول حرکت دادن پاهای شما هنگام راه رفتن، دویدن و بالا رفتن از پله هستند. اگر خم کننده های لگن کشیده نشده باشند، فقط یک پیاده روی سریع می تواند باعث ایجاد یک دوره سندرم باسن مرده شود.
اجازه سفت شدن خم کننده های لگن و طولانی شدن عضلات گلوتئال می تواند منجر به التهاب تاندون های گلوتئال مدیوس شود.
گلوتئال مدیوس یکی از ماهیچه های کوچک در باسن است و تاندون هایی که از آن حمایت می کنند در برابر این نوع آسیب، آسیب پذیر هستند.
جالب اینجاست که افرادی که زیاد می دوند، در صورت سپری کردن بیش از حد زمان بدون دویدن؛ در پشت میز، در معرض خطر DBS بیشتری هستند. فشار دویدن در راه طولانی یا هر ورزش سنگین می تواند برای ماهیچه ها و تاندون هایی که دوره های طولانی را در موقعیت های مشابه انجام می دهند بسیار زیاد باشد.
انواع دیگر ورزشکاران و رقصندگان باله نیز در معرض خطر بیشتری هستند.
تشخیص DBS
اگر علائم سندرم باسن مرده را تجربه کردید – به خصوص در حین تمرینات تحمل وزن، مانند راه رفتن یا بالا رفتن از پله – به پزشک خود مراجعه کنید. یک متخصص پزشکی ورزشی یا ارتوپد نیز ممکن است انتخاب خوبی برای ارزیابی علائم شما باشد. در صورت نیاز، برنامه درمانی را شروع کنید.
پزشک علائم، سابقه پزشکی و نواحی درد و سفتی شما را بررسی می کند. ممکن است از شما خواسته شود که پاهای خود را در موقعیت های مختلف حرکت دهید یا دراز کنید و هرگونه تغییر در علائم را به اشتراک بگذارید.
آنها همچنین ممکن است عکسبرداری با اشعه ایکس یا MRI را درخواست کنند، اما فقط در شرایط بالقوه.
این نوع تست های تصویربرداری به ویژه برای تشخیص DBS موثر نیستند.
درمان DBS
درمان مناسب سندرم باسن مرده به میزان پیشرفت آن و اهداف فعالیت بدنی شما بستگی دارد. اگر دونده‌ای هستید که سعی می‌کنید هر چه سریع‌تر به مسیر خود بازگردید با یک متخصص پزشکی ورزشی همکاری نزدیک داشته باشید تا با خیال راحت به میدان بازگردید.
برای اکثر افراد، از جمله دوندگان و سایر ورزشکاران، درمان معمول شامل استراحت از ورزش یا روال ورزشی است. احتمالاً به شما توصیه می شود که از پروتکل RICE نیز پیروی کنید:
استراحت: تا حد امکان از پاهای خود استفاده نکنید!
یخ: کاهش درد و تورم با کیسه یخ یا کمپرس سرد
فشرده سازی: بستن زانو یا کمر ممکن است توصیه شود. اما برای دستورالعمل های خاص با پزشک خود مشورت کنید.
ارتفاع: پاها یا پاهای خود را بالا نگه دارید.
در موارد جدی، فیزیوتراپی و ماساژ درمانی ممکن است ضروری باشد.
بخشی از فیزیوتراپی ممکن است شامل تمرینات انعطاف پذیری و تقویتی باشد که می توانید در خانه انجام دهید. اگر آسیب جدی به تاندون ها و ماهیچه ها وارد شده باشد، درمان با پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) یا درمان مشابه ممکن است مناسب باشد.
درمان با PRP
با PRP، انواع سلول‌های خونی مربوط با لخته شدن خون و بهبودی، به شما تزریق میشود. تزریقات در محل آسیب شما انجام می شود. آنها به منظور تسریع روند بهبودی هستند.
مصرف استامینوفن (تیلنول) یا داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین، ایبوپروفن (Advil، Motrin) و ناپروکسن (Aleve، Naprosyn)، می تواند علائم DBS را بهبود بخشد.
