درمان های شگفت انگیزی در طول تاریخ برای درمان طاسی مردانه و ریزش مو در طول تاریخ وجود داشته است. کافیست نیم نگاهی به تاریخ طب باستان بیندازید تا برای پیشرفت علم جهت درمان ریزش مو، خدایتان را شکر کنید!
از همان ابتدا که ریزش مومردانه شروع شد، روش های عجیب و غریب هم برای درمان طاسی شروع شد.
یک سند پزشکی حفظ شده از ۱۵۵۰ قبل از میلاد، معروف به پاپیروس ابرس، بینشی از مجموعه عظیم پزشکی مصر باستان، از جمله چند دستور العمل “جالب” برای درمان ریزش مو ارائه می دهد.
در این سند توصیه می‌شود که از مخلوطی از چربی‌های اسب آبی، تمساح، گربه، مار و بزکوهی استفاده شود. روش‌های جایگزین شامل موهای جوجه تیغی بود که در آب جوشانده می‌شد و به مدت چهار روز روی پوست سر می‌مالید، یا پای تازی ماده که با سم خر در روغن تفت داده می‌شد!
مصر، ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد: مصریان باستان سرهای طاس خود را با مخلوطی از خرما، پنجه سگ و سم الاغ می مالیدند که همه با هم آسیاب شده و در روغن پخته می شد.
اگرچه آنها واقعاً در بهداشت، پزشکی، آموزش، شراب، نظم عمومی، آبیاری، جاده ها، آب شیرین و بهداشت عمومی استاد بودند، اما روم باستان هرگز نمی توانست راز جلوگیری از ریزش مو را بشکند.
در واقع، خود سزار از نظر فولیکال به چالش کشیده شده بود، و باید پشت موهایش را نسبتاً بلند می کرد تا جلوی سرش را بپوشاند.
کلئوپاترا یک درمان خانگی متشکل از موش‌های آسیاب شده، دندان‌های اسب و گریس خرس را توصیه کرد. متأسفانه، این نیز مؤثر واقع نشد، بنابراین او سر خود را با آن تاج گل معروف پوشاند.
رم، ۵۰ قبل از میلاد: یک درمان رایج در میان رومی‌های کچل شامل مالیدن توت‌های مر به پوست سر یا در صورت عدم موفقیت، انتخاب یک پوشاننده سر به سبک جولیوس سزار بود.
اگرچه او به عنوان بزرگ‌ترین پزشک زمان خود و همچنین بنیان‌گذار طب مدرن شناخته می‌شود، اما قطعا نمی‌خواهید در مورد مسائل مربوط به خط موی خود با بقراط مشورت کنید!
بقراط، یک پزشک یونانی در دوره کلاسیک بود که او را یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌ها در تاریخ پزشکی به حساب می‌آورند. از بقراط به عنوان «پدر علم پزشکی» نیز یاد می‌شود، زیرا نقش بسیار پررنگی در پیشرفت موضوعات مختلف پزشکی مانند استفاده از پیش‌آگهی، معاینه بالینی، طبقه‌بندی سیستماتیک بیماری‌ها و مزاج‌شناسی صورت داده‌است. مکتب پزشکی بقراطی، پزشکی یونان باستان را متحول کرد و آن را به عنوان رشته‌ای متمایز و حرفه‌ای مجزا از سایر رشته‌هایی که در گذشته با آن مرتبط می‌دانستند (کرامات و فلسفه) معرفی نمود.
راه حل اصلی افسانه یونانی استفاده از معجون موضعی از تریاک، ترب کوهی، مدفوع کبوتر، چغندر و ادویه جات بود. نتیجه؟ بوی عجیب و غریب، و نه چیزهای دیگر!
یک داروی سلتی برای طاسی به بیماران دستور داد که موش‌ها را در یک ظرف سفالی فرو کنند، آن را مهر و موم کنند، آن را در کنار آتش دفن کنند و بعد از یک سال همه چیز را بیرون بیاورند. هنگام لمس آنچه داخل آن است، حتما دستکش بپوشید! اگر این کار را نکنید، مو از نوک انگشتان شما جوانه می زند.
پزشک یونانی پس از اینکه متوجه شد خواجه‌ها هرگز لاغر نمی‌شوند، فکر می‌کرد اخته کردن طاسی را درمان می‌کند. شاید برای بیمارانش ایمن‌تر بود که وانمود کنند که معجون فوق‌الذکر کار می‌کند، بنابراین او درمان آنها را به چیزی مزاحم‌تر ارتقا نداد!
اگرچه این یک نظریه عجیب به نظر می رسد، اما زمانی که یک مطالعه در سال ۱۹۹۵ توسط دانشگاه دوک واقعاً درستی او را ثابت کرد! آنها خاطرنشان کردند که “در حالی که اخته ممکن است درمانی برای طاسی باشد، اما از نظر تجاری قابل قبول نیست”. ما فکر می کنیم که به درمان ریزش مو دوستانه خود ادامه خواهیم داد!
۱۸۸۹ پس از میلاد: پزشکان معتقد بودند که با ورزش در فضای باز و رعایت بهداشت خوب می توان از طاسی پیشگیری کرد. (یک شماره از مجله پزشکی بریتانیا در سال ۱۸۸۹ می گوید: “اگرچه، به طور دقیق، هیچ دلیلی وجود ندارد که باور کنیم طاسی ارثی است …”)
امروزه روش هایی قطعی برای درمان ریزش مو اختراع شده اند.
از جمله این درمان ها، استفاده از شامپو ضد ریزش مو گیاهی می باشد.
جهت کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با اولین اختراعات بشر برای درمان و قطع ریزش مو، روی لینک کلیک کنید